زیرسازی نمای کامپوزیت: اهمیت و مراحل اجرای آن

زیرسازی نمای کامپوزیت یکی از مهم‌ ترین مراحل در اجرای نمای ساختمان با ورق ‌های آلومینیوم کامپوزیت است. این مرحله به ‌عنوان پایه و اساس نصب نمای کامپوزیت، نقش حیاتی در دوام، استحکام و زیبایی نهایی نمای ساختمان دارد.

اجرای نمای کامپوزیت ساختمان یک کار تخصصی و فنی بوده و شامل چندین روش متداول و مدرن است. روش‌های عمومی اجرا مانند فیکس روی آهن و آلومینیوم قابل ذکر هستند که در آنها برای فراهم آوردن پایداری و دوام مطلوب برای نما ورق‌های کامپوزیت به صورت مستقیم به یک سازه آهنی یا آلومینیومی متصل می‌شوند.

کامپوزیت آلومینیوم (آلومینیوم کامپوزیت) چیست؟

نمای کامپوزیت به نوعی نمای ساختمانی اشاره دارد که از ترکیب مواد مختلف به وجود می‌ آید. این نماها معمولا از دو یا چند لایه مختلف تشکیل شده ‌اند که هر لایه از مواد متفاوتی ساخته شده است. یکی از انواع معمول نماهای کامپوزیت، نمای کامپوزیت آلومینیومی است. کامپوزیت آلومینیوم یا آلومینیوم کامپوزیت عنصری است که علوم و فنون جدید در سایه تحقیقات گسترده توانسته آن را به بشری که تمایل دارد.

هرروز نسبت به گذشته شاهد پیشرفت و بالندگی باشد تقدیم نموده. پوشش نمای ساختمان با پانل‌های بزرگ یا کوچک آلومینیومی در ابعاد نرمال ۳۲۰×۱۲۵ سانتیمتر و ضخامت ۴ الی ۵ میلی‌متر در اصطلاح نماسازی با ورق کامپوزیت آلومینیوم خوانده می‌شود. این ورق متشکل از دولایه ورق آلومینیوم از جنس PVDF و یک هسته داخلی است.

روش هنگینگ از دیگر روش‌های رایج اجراست که شامل آویزان کردن پانل‌های کامپوزیت به یک چارچوب فلزی است که این امکان را می‌دهد تا ورق‌ها بدون نیاز به تماس مستقیم با دیوار معلق باشند. این روش گردش هوا را در پشت نما تسهیل کرده و از تجمع رطوبت جلوگیری می‌کند.

 

یکی از روش های نصب و اجرای کامپوزیت روش اچ و ال در سایت نمای آراد توضیح داده شد :

روش L , H مانند روش ثابت است با این تفاوت ورق های کامپوزیتی پس از برش در پروفیل ها به شکل L و H در می آیند و روش اجرای آن کم هزینه تر و سریع تر می باشد. از معایب این روش این است که در ابعاد بزرگ به مرور زمان تغییر شکل داد و با وزش باد ایجاد سر و صدا می کنند و برای استفاده در نمای ساختمان توصیه نمی‌شود.

روش ‌های L و H که به عنوان روش ‌های نصب نمای آلومینیوم کامپوزیت شناخته می ‌شوند، دو روش متفاوت برای اجرای نماهای آلومینیوم کامپوزیت هستند:

1. روش L (نصب از بالا به پایین): • در این روش، نما از بالا به پایین نصب می ‌شود.  پانل ‌های آلومینیوم کامپوزیت به ترتیب از بالا به پایین بر روی فریم یا سیستم نگهدارنده قرار می ‌گیرند. • این روش اغلب برای نماهای بزرگ با ارتفاع زیاد استفاده می ‌شود.

2. روش H (نصب از پایین به بالا): • در این روش، نما از پایین به بالا نصب می ‌شود. • پانل‌ ها به ترتیب از پایین به بالا بر روی فریم یا سیستم نگهدارنده نصب می ‌شوند.  این روش معمولا برای نماهایی با ارتفاع کم تر استفاده می‌ شود.

زیرسازی نمای کامپوزیت به چند دلیل اهمیت ویژه ‌ای دارد:

1. استحکام و پایداری: زیرسازی مناسب می ‌تواند تضمین کند که نمای کامپوزیت به درستی و با استحکام بالا نصب شود و در برابر شرایط جوی مختلف مقاوم باشد.
2. هم ‌راستایی و تراز بودن نما: با اجرای صحیح زیرسازی، می ‌توان اطمینان حاصل کرد که ورق ‌های کامپوزیت به صورت هم ‌راستا و تراز نصب شوند که این امر به زیبایی نهایی نما کمک می‌کند.
3. جلوگیری از مشکلات آینده: زیرسازی صحیح می ‌تواند از بروز مشکلاتی مانند جدا شدن ورق ‌ها، نفوذ آب و رطوبت به داخل ساختمان و کاهش عمر مفید نمای کامپوزیت جلوگیری کند.

مراحل اجرای زیرسازی نمای کامپوزیت

1. بررسی و آماده ‌سازی سطح زیرین: اولین مرحله در زیرسازی نمای کامپوزیت، بررسی سطح زیرین می باشد. این مرحله شامل تمیز کردن سطح از هرگونه آلودگی، گرد و غبار و بررسی و رفع نواقص موجود است.
2. نصب پروفیل ‌های فلزی: در این مرحله، پروفیل‌ های فلزی به عنوان ساختار اصلی زیرسازی نصب می ‌شوند. این پروفیل ‌ها معمولاً از جنس آلومینیوم یا فولاد گالوانیزه هستند که به دیوار ساختمان متصل می‌ گردند. پروفیل‌ ها باید به ‌صورت دقیق و با رعایت فواصل مشخص نصب شوند تا بتوانند ورق ‌های کامپوزیت را به ‌درستی نگه دارند.
3. عایق ‌کاری و نصب لایه ‌های محافظ: برای جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت به داخل ساختمان، در این مرحله عایق ‌کاری انجام می ‌شود. نصب لایه ‌های محافظ مانند فوم ‌های عایق و نوارهای ضد آب نیز می ‌تواند به بهبود عملکرد زیرسازی کمک کند.
4. نصب براکت‌ ها و کلیپس ‌ها: براکت ‌ها و کلیپس ‌ها به عنوان نقاط اتصال ورق ‌های کامپوزیت به پروفیل‌ های فلزی استفاده می‌ شوند.
5. بررسی و تنظیم نهایی: پس از نصب تمامی اجزا، باید زیرسازی بررسی و تنظیم نهایی شود. این مرحله شامل بررسی تراز بودن پروفیل‌ ها، اطمینان از صحیح بودن نصب براکت‌ ها و کلیپس‌ ها و رفع نواقص احتمالی است.

روش ‌های اجرای زیرسازی نمای کامپوزیت

روش‌ های مختلفی برای اجرای زیرسازی نمای کامپوزیت وجود دارد که بسته به نوع ساختمان، شرایط محیطی و طراحی نما انتخاب می‌ شوند. برخی از این روش ‌ها عبارتند از:

1. زیرسازی با پروفیل ‌های آلومینیومی: این روش یکی از پرکاربردترین روش ‌های زیرسازی نمای کامپوزیت است که در آن از پروفیل ‌های آلومینیومی با مقاطع مختلف استفاده می‌ شود. این پروفیل‌ ها سبک و مقاوم هستند و نصب آسانی دارند.
2. زیرسازی با پروفیل ‌های فولادی: در این روش از پروفیل‌ های فولادی گالوانیزه استفاده می ‌شود که دارای استحکام و مقاومت بالا در برابر زنگ‌ زدگی هستند. این روش معمولاً برای ساختمان‌ های بلند و مناطقی با شرایط جوی سخت توصیه می‌ شود.
3. زیرسازی با استفاده از سیستم ‌های مدولار: سیستم ‌های مدولار زیرسازی نمای کامپوزیت، شامل قطعات پیش ‌ساخته ‌ای هستند که به‌ صورت ماژولار به هم متصل می‌ شوند. این روش می ‌تواند سرعت اجرای زیرسازی را افزایش دهد و دقت نصب را بهبود بخشد.

مزایای استفاده از زیرسازی نمای کامپوزیت

استفاده از زیرسازی مناسب برای نمای کامپوزیت مزایای زیادی دارد:

• افزایش عمر مفید نما: زیرسازی صحیح می ‌تواند عمر مفید نمای کامپوزیت را افزایش داده و نیاز به تعمیرات مکرر را کاهش دهد.
• بهبود عایق ‌بندی حرارتی و صوتی: اجرای زیرسازی با استفاده از عایق ‌های مناسب می ‌تواند به بهبود عایق ‌بندی حرارتی و صوتی ساختمان کمک کند.
• افزایش زیبایی و جذابیت نما: زیرسازی صحیح می ‌تواند به هم ‌راستایی و تراز بودن ورق‌ های کامپوزیت کمک کرده و زیبایی و جذابیت نمای ساختمان را افزایش دهد.

نتیجه ‌گیری

زیرسازی نمای کامپوزیت به ‌عنوان یکی از مراحل اساسی در اجرای نمای ساختمان با ورق ‌های آلومینیوم کامپوزیت، نقش بسیار مهمی در دوام، استحکام و زیبایی نهایی نما دارد. با اجرای صحیح و دقیق زیرسازی، می‌ توان از بروز مشکلات احتمالی در آینده جلوگیری کرده و عمر مفید نمای کامپوزیت را افزایش داد. انتخاب روش مناسب زیرسازی و استفاده از مواد و تجهیزات با کیفیت می ‌تواند به بهبود عملکرد و زیبایی نمای کامپوزیت کمک کند.